Çiviyazısı

Ne iş yaptığı belli olmayan insanların söyledikleri gündem oluyor. Kötü taklitler asıllarından daha çok ilgi görüyor. Şaklabanlar, soytarılar, şarlatanlar el üstünde tutuluyor. İnsanlığa neredeyse dünyanın sırrını verdiğini iddia edenler her gün televizyonlarda boy gösteriyor.

Tanrı nerede?
Yeryüzünde mi, gökyüzünde mi?
Doğada mı, insanda mı?
Her yerde mi, hiçbir yerde mi?

Türk Dil Kurumu Genel Türkçe Sözlük’te safsata “boş, temelsiz, asılsız söz” olarak tanımlanıyor. Vikipedi ise “bir düşünceyi ortaya koyarken ya da anlamaya çalışırken yapılan yanlış çıkarsama” olarak tarif ediyor. Sözlüklerden safsatanın cehaletle bağlantılı olduğunu anlıyoruz. Fakat cehalet günümüzde artık saf bir nitelik taşımıyor.

COVID-19’la birlikte insanın doğadaki yeri yeniden sorgulanır oldu. Ya kendimizi doğanın efendisi olarak görmeye devam edecektik ya da efendilik taslamayı bırakıp doğaya dokunmadan yaşayacaktık. Hangi görüş doğru? Her ikisinin de doğru ve yanlış yanları var.

Dünya Sağlık Örgütü’nün koronavirüs salgını ilan etmesiyle birlikte yerküremiz hızlı bir değişime gebe kaldı. Bu değişim emperyalist-kapitalist sistemin sadece ekonomik yapısını değil, insan modelini, toplumsal birliğini, ideolojisini, felsefesini de sorgular hale getirdi.

Farkında mısınız? Ülkemizde son günlerde “mucize”lere olağanüstü bir yöneliş var.

Bu sayının hazırlıklarına başlarken Tanrı düşüncesinden yola çıkmıştık. Dosyamız Tanrı kavramının evrimini çeşitli boyutlarıyla işleyecekti. Baktık ki inanç olgusuna girmeden olmuyor dosyamızın içeriğini Tanrının ve İnancın Evrimi olarak genişlettik ve bir de üst başlık attık: Dinsel masallarla değil tarihsel gerçeklerle. Bu ne demek?

“İnsan nasıl insan oldu?” sorusuna verilecek yanıtın en başında herhalde “savaşarak” gelir. Türümüzün düşünmesi, tasarlaması, iletişim kurması ve örgütlenmesinin temelinde hep savaşma zorunluluğu vardır. Bu savaş en başta hayatta kalma uğruna doğal koşulların dayatmasıyla, doğaya karşı yapılır. Siz bakmayın bugünkü doğa güzellemelerine.

Dünyamız yaklaşık 4.6 milyar yıl yaşında. Kambriyen Patlama ise adeta dünyanın oluşum sürecinde canlılık için bir kopuşu temsil ediyor. Bu bakımdan ona “evrimde devrim” de diyebiliriz. 543 milyon yıl önce gerçekleşen bu büyük dönüşüm anlık ve doğaüstü bir gücün sihirli değneğine bağlı bir oldubittiye işaret etmiyor. Aksine milyonlarca yıl sürüyor.

Yağmur, kar, fırtına, yıldırım… Hepsi birer doğa olayı. Bunlar bizim irademizden bağımsız olarak ortaya çıkıyor. Yağmurda ıslanmamak için şemsiye kullanıyoruz. Karda düşüp bir yerimizi kırmamak için bot giyiyoruz. Denizlerde fırtınaya yakalanmamak için hava durumunu tahmin ediyor ve ulaşımımızı ona göre düzenliyoruz. Yıldırım çarpmaması için paratonerler kuruyoruz.